De bespreking van de kadernota is vaak het politieke hoogtepunt van het jaar. Dat is het moment dat je als politicus, raadsfractie, gemeenteraad, kan bepalen welke koers je gaat varen het komende jaar en de jaren die daarop volgen. Met andere woorden: wat vind je echt belangrijk en waar wil je met de Barneveldse samenleving naartoe? Een belangrijk moment dus, waarbij je afwegingen maakt, discussies voert en uiteindelijk besluiten neemt.
Jaarlijks legt het college van B&W hier een concept kadernota voor, waar fracties zich over kunnen buigen en onderwerpen kunnen aandragen die naar hun mening onvoldoende aandacht krijgen. Voor ons als CDA ligt die focus onder andere op degelijke financiën, het versterken van onze verenigingen en dorpshuizen en omzien naar elkaar met sterke aandacht voor inwoners die (financiële) hulp nodig hebben. Om juiste keuzes te kunnen maken moeten we als raad wel vanuit het college de benodigde informatie ontvangen. En daar gaat het mis!
Als we namelijk kijken naar deze kadernota, dan hebben we eigenlijk geen idee waar we ons op kunnen storten of waar we keuzes kunnen maken. Het lijkt meer op een kaderbrief, zonder concrete inhoud. Het blijft bij een algemeen document waar de boel – wederom – vooruit wordt geschoven. Ook wordt er maar weinig ingegaan op concrete onderwerpen of speerpunten. Wel bereiken ons keer op keer signalen dat besloten maatregelen op de lange baan worden geschoven. Denk bijvoorbeeld aan de verkeersveiligheid in De Vaarst, omdat er ‘opeens’ geen geld meer voor is. Wat staat ons nog meer te wachten?
Wat er in ieder geval wel duidelijk is geworden, is dat er een ‘miljoenengat’ is ontstaan, zo was in de Barneveldse Krant te lezen. Dat is op zich natuurlijk al bijzonder, omdat in de begrotingsbespreking van een half jaar geleden het college aangaf dat er nog geen vuiltje aan de lucht was. Opmerkelijk is dat toentertijd onder andere het CDA al herhaaldelijk haar zorgen heeft geuit over het voorgestelde beleid en hier voorstellen voor heeft gedaan. Denk aan het schrappen van beleid, visie ontwikkelen op onze grondpositie en eerst een aflossingsstrategie creëren voordat de investeringen werden vastgesteld.
Daar komt nog eens bij dat dit college met ‘volgens mij wilt u als gemeenteraad wel erg veel’ de oorzaak bij de politiek legt. Een bijzondere en onterechte opmerking omdat het afgelopen jaar vooral de gemeenteraad is geweest die haar zorg richting de collegetafel heeft geslingerd in plaats van andersom. Los daarvan komt dit college met geen enkel initiatief om op korte termijn dit probleem op te lossen. Kortgezegd: het probleem wordt ten eerste bij de gemeenteraad gelegd, maar zij krijgt ten tweede ook nog geen mogelijkheid om maatregelen te beoordelen. Twee keer fout.
Het college toont wederom weinig daadkracht. Zij neemt nog altijd de tijd om er rustig naar te kijken, het intern te bespreken, en daar eind van het jaar op terug te komen. En dat is teleurstellend en zelfs kwalijk, omdat zij daarmee niet alleen de gemeenteraad vleugellam maakt, maar ook inwoners uit onze gemeente in het ongewisse laat. Er worden nog weleens via persberichten successen gevierd, maar dat is dus maar zeer betrekkelijk.
Hoe nu verder? Hopelijk schudden we door dit schrijven, net zoals anderen dat reeds in de krant hebben gedaan, het college wakker. Want als het college zichzelf, de gemeenteraad, maar bovenal de Barneveldse samenleving serieus neemt, is er geen tijd meer te verliezen. Bij deze kadernota horen concrete maatregelen.